ஒருநாள் இரவு 10 மணி இருக்கும். தூங்கலாம் என நினைத்து என்னுடைய ரூமுக்கு சென்றேன். அங்கு மதியம் சார்ஜ் போட்ட செல் போனை எடுத்து பார்த்த போது எனக்கு தூக்கி வாரி போட்டது.
கரணம் எனது தங்கையின் தோழியிடம் இருந்து 40 கால்கள் வந்து இருக்கிறது. நான் உடனே அவளுக்கு போன் செய்து என்ன ஆச்சு திவ்யா இத்தனை முறை போன் பண்ணி இருக்க? ஏதாச்சும் அவசரமா??
அண்ணா ஒரு நீங்க எல்லாம் எதுக்கு போன் வெச்சு இருக்கீங்க. தூக்கி போட்டு உடைங்க அதை, இப்போ போன் பண்ணினாலும் எடுக்கிறது இல்ல. அவசரத்துக்கு கூட போன் எடுக்கமாட்டினரிங்க, என்று வருது தள்ளினாள்.
சாரி திவ்யா கொஞ்சம் வேலையா இருந்தேன், அதனால் தான் போன் எடுக்க முடியல, மன்னிச்சுடு. சரி சொல்லு அப்படி என்ன அவசரம் உனக்கு இத்தனை முறை போன் பண்ணி இருக்க??
என்னோட அக்காவும் மாமாவும் சிங்கப்பூர்ல இருந்து 10 நாளைக்கு முன்னாடி சென்னைக்கு வந்தாங்க, அவங்களுக்கு கொரோனா டெஸ்ட் எடுத்து பார்த்ததுல மாமாவுக்கு கொரோனா பாசிட்டிவ் , இருந்தாலும் அக்காவையும் 10 நாள் தனிமை படுத்தி வச்சு இருந்து இருக்காங்க.
இப்போ அக்காவை மட்டும் வீட்டுக்கு போக சொல்லிட்டாங்க. மாமாவுக்கு இன்னும் 10 நாள் ட்ரீட்மென்ட் கொடுக்கணுமாம், அதுவரை மாமாவை அனுப்ப மாட்டாங்க, அக்காவுக்கு சென்னை ரொம்ப புதுசு.
நாம ஊர்ல லோக்கடவுன் போட்டு இருக்குறதுனால அவளால இப்போ ஊருக்கு வர முடியாது, அதுவும் இல்லாம மாமாவை வேற அடிக்கடி பார்த்துக்கணும் அதன் அவளை உங்க ரூம் ல ஒரு 10 நாளைக்கு தங்க வெச்சிக்க முடியுமான்னு கேக்கத்தான் கேட்டேன்.
என் சொந்தக்காரங்க வீட்டில் அவங்கள சேர்த்துக்க பயப்படுறாங்க.
அவள் ஏதாச்சும் ஹோட்டல் ல தாங்கிக்கிறேன் தான் சொன்ன, எனக்கு உங்க நியாபகம் வந்ததனால் தான் உங்க கிட்ட கேட்டேன்.
உங்களுக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லைனா அவங்கள உங்க கூட தங்க வச்சுக்கோங்க அண்ணா ப்ளீஸ்….. என்று கெஞ்சினாள்.
ஹே திவ்யா நான் இருக்குறது பேச்சுலர் ரூம், இங்க நான் மட்டும் தான் தனியா இருக்கேன், இருந்தாலும் பேச்சுலர் ரூம் எப்படி இருக்கும் னு உனக்கே நல்லா தெரியும்,
அவங்க இங்க தங்குறது எனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்ல அவங்க இந்த ரூமை அட்ஜஸ்ட் பண்ணிப்பாங்களானு கேளு அவங்களுக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லனா தாராளமா வந்து தங்கிக்கலாம்.
ரொம்ப தேங்க்ஸ் அண்ணா இருங்க நான் அக்காவுக்கு போன் பண்ணிட்டு உங்க நம்பர் அவகிட்ட குடுக்குறான். நீங்க பொய் அவளை பிக்கப் பண்ணிக்குறிங்களா, லோக்கடவுன் ல அவளால தனியா வர முடியாது அதான் என்று இழுத்தாள்.
சரி திவ்ய நீ என் நம்பரை அவங்க கிட்ட கொடுத்து எனக்கு போன் பண்ண சொல்லு மதத்தை நான் பார்த்துக்கிறேன்.
ரொம்ப தேங்க்ஸ் அண்ணா என்று போனை கட் செய்தல். அவள் போனை கேட் செய்ததும் நான் என் அறையை பார்த்தேன்.
அத்தூய மிகவும் குப்பையாக இருந்தது. ரூம் இப்படி இருந்த கொரோனா கூட உன்னோட ரூம்ல தாங்காது என்று என் மனசாட்சி என்னிடம் சொல்லியது,
முதலில் பாத்ரூமை சுத்தம் செய்ய தொடங்கினேன். எனக்கு அதை சுத்தம் செய்வதேக்கே அரைமணி நேரம் ஆனது .
பின் இருப்பது ஒரு ஹாலும் சமையல் அறையும் மட்டும் தான்.
அதை சுத்தம் செய்ய தொடங்கிய பொது என் போன் ஒலித்தது. அதை எடுத்து நான் பேசினேன். ஒரு இனிமையான பெண்ணின் குற்றம் ஹலோ……….. என்றது. நான் யாரு என்றேன்.
நான் ஹேமா திவ்யா ஓட சிஸ்டர். சொல்லுங்க அக்கா திவ்யா எனக்கு போன்ல எல்லாம் சொன்ன.
ரொம்ப தாங்ஸ் ங்க என்ன உங்க வீட்ல தங்க அனுமதிச்சதுக்கு… என் சொந்தக்காரங்க கூட இந்த நேரத்துல எனக்கு உதவி பண்ணல நீங்க தான் தெய்வம் மாரி உதவி பண்ணி இருக்கீங்க.
இது எல்லாம் ஒன்னும் பெருசு இல்ல அக்கா நீங்க ரொம்ப எமோஷனல் அகதிங்க.
சேரி சொல்லுங்க நீங்க இப்போ எங்க இருக்கீங்க?
நான் ஏர்போர்ட் பக்கத்துல இருக்க ஒரு பிரைவேட் ஹாஸ்பிடல் வெயிட்டிங் ஹால்ல இருக்கேன்.
இன்னும் 10 நிமிஷத்துல வந்துடுவேன் நீங்க வெயிட் பண்ணுங்க.
என்று சொல்லிவிட்டு நான் எனக்கு தெரிந்த ஆட்டோ வைத்து இருக்கும் நண்பருக்கு போன் செய்து அவரை வரவழைத்து அந்த ஆட்டோவில் கிளம்பினேன்.
எனக்கும் என் நண்பருக்கும் நடுவில் ஒரு கருப்பு பிளாஸ்டிக் திரை போல தொங்க விடப்பட்டு இருந்தது. அதனால் என்னால் நண்பனை பார்க்க முடியவில்லை.
கொஞ்சம் தூரம் சென்றதும் என் அவன் வண்டியை ஓடிக்கொன்டே டேய் வழியில ஒரு பொண்ணு ஆட்டோக்கு கை போடுது நிக்கவா என்றான்.
நானும் அவனை நிற்க சொன்னேன். அந்த பெண் நான் போகவேண்டிய அதே ஹோச்பிடலுக்கு தான் போக வேண்டும் என்று சொன்னதால் நான் அவளையும் ஆட்டோவில் ஏற்றி கொண்டு சென்றோம்.
அந்த பெண்ணுக்கு சுமார் ஒரு 30 வயது இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன்.
அவள் வண்டியில் ஏறிய சில நிமிடங்களிலேயே என்னை நெருங்கி அமர்ந்து கொண்டால். அவளின் தொடை என்னை ஒட்டி இருந்தது.
முதலில் நான் இதை கவனிக்காமல் இருந்தால் கொஞ்ச நேரத்தில் அந்த பெண்ணின் செயல்களை கவனிக்க தொடங்கினேன்.
அடிக்கடி அவளின் முலை என் உடம்பில் பட்டு உரசியது. வண்டி குலுங்கி செல்வதால் அப்படி இருக்கும் என்று நினைத்தேன்.
ஆனால் போக போக தான் தெரிந்தது, அந்த பெண் வேண்டும் என்றெண்ண தான் அப்படி செய்கிறாள் என்று. இது எனக்கு தெரிந்ததும் நான் அவளின் புடவை வழியாக மெதுவா என் கையை விட்டேன்.
என் கை அவளின் வயிற்றை அடைந்தது. அவளிடம் இருந்து எந்த உணர்ச்சியும் இல்லை. என் விறல் அவளின் வயிற்றை வருடி கொண்டு இருக்கும் போது அவள் என்னை பார்த்தால்.
அவள் மெதுவாய் என் காது அருகே வந்து எவ்ளோ நேரம் தான் வயிற்றை தடவிட்டு இருப்பிங்க என்று சொல்லி என் சுண்ணியின் மீது கையை வைத்து தடவினால்.
அவளே என் சுண்ணியின் மீது கையை வைத்ததும் நான் தைரியமாக அவளின் முலையில் கையை வைத்து பிசைந்தேன்.
அவளின் முலை மென்மையாகவும் கொஞ்சம் இறுக்கமாகவும் இருந்தது. அவளின் முலை என் கைக்கு அடக்கமாக இருந்தது.
நான் அவளின் முலையை பிசைந்து கொண்டு இருக்கும் போது அவள் என் பேண்ட் ஜிப்பை கழட்டி ஜட்டிக்குள் இருந்த என் சுண்ணியை வெளியே எடுத்து குலுக்கி விட்டு கொண்டு இருந்தால்.
நானும் அவளின் ஜாக்கெட்டை கழட்டி அவளின் முலையை வெளியே எடுத்து அதை கசக்கி அதில் வாயை வைத்து சப்பி கொண்டு இருந்தேன்.
பின்பு அவள் குன்னிந்து என் சுண்ணியை சப்ப தோசடங்கினாள்.
ஓடும் ஆட்டோவில் யாரென்று தெரியாத ஒரு பெண் என் சுண்ணியை ஊம்பி கொண்டு இருந்தது எனக்கு கொஞ்சம் விசித்திரமாக இருந்தாலும் அந்த சுகத்தை ரசித்து அனுபவித்து கொண்டு இருந்தேன்.
அவள் ஊம்புவதில் கை தேர்ந்தவள் போல என் சுண்ணியை ஊம்ப என் கொட்டைகளை கைகளால் தடவி கொண்டு இருந்தால்.
சில நிமிடங்களில் எனக்கு விந்து வரப்போவதை அவளுக்கு உணர்த்தினான். அவள் வேகமாக ஊம்பி என் கஞ்சியை குடித்தால். .
போகும் வழியில் எங்களை காவலர்கள் நிறுத்தி விசாரித்தார்கள். அவர்களிடம் நான் என் அக்காவை ஹோச்பிடலில் இருந்து அழைத்துக்கொண்டு வருவதற்கு சென்று கொண்டு இருக்கிறேன் என்று சொல்லி கூட அவர்கள் என்னை நம்ப வில்லை.
பாவம் அவர்கள் என்ன செய்வார்கள், நம்மை போல சில பொதுமக்கள் தான் தேவையில்லாத காரணங்களுக்காக வெளியே சுற்றிவிட்டு இது போல சில பொய்களை சொல்லி தப்பித்து செல்வதால் அவர்கள் தீர விசாரிக்கும் நிலைக்கு தள்ள படுகிறார்கள்.
நான் ஹேமா அக்காவுக்கு போன் செய்து காவலர்களிடம் கொடுத்தேன்.
காவலர்கள் அந்த மருத்துவமனைக்கு போன் செய்து நான் சொன்னதை கன்பர்ம் செய்து கொண்டு பின் எங்களை போக அனுமதித்தார்கள். நான் அடுத்த 5 நிமிடத்தில் மருத்துவமனையை அடைந்தேன்.
சென்னையில் இந்த மாதிரி லோக்கடவுன் நேரத்தில் மட்டும் தான் நினைத்த நேரத்தில் நினைத்த இடத்திற்கு செல்ல முடிகிறது. மற்ற நேரத்தில் ட்ராபிக்கில் மாட்டிக்கொண்டு விழி பிதுங்கி நின்று கொண்டு இருப்பேன்.